Γιατί οι ηλιακές ακρίδες είναι τόσο νωχελικές;

Ένα περασμένο μεσημέρι το τηλέφωνο χτύπησε ξανά. -Γεια σου, καλούμε σχετικά με το περιστατικό που σου συνέβη τον περασμένο Απρίλη. -Από την αστυνομία της Πλατιάς Κοιλάδας; -Ναι, ξέρεις είσαι βασικός μάρτυρας και θα πρέπει να παραστείς στη δίκη. Μεθαύριο. -Μα θα βρίσκομαι μακρυά στο Νάτχερμπτοιρ. -Η παρουσία σου είναι απολύτως απαραίτητη, τα έξοδά σου θα καλυφθούν, γεια.
Ο Ε βρισκόταν σε δεινή θέση. Θα έπρεπε να ακυρώσει την ερευνητική αποστολή στο Νάτχερμπτοιρ που οργάνωνε τόσο καιρό. Το κόστος θα ήταν ανυπέρβλητο. Μια συμβιβαστική λύση θα ήταν αυθημερόν μετάβαση στη δίκη. Αλλά οι αποστάσεις ήταν τεράστιες και η συχνότητα των τραίνων των απόκοσμων σιδηροδρόμων αποκαρδιωτική. Θα έπρεπε να ξεκινήσει από το σταθμό του Χωραφιού της Θύελλας να μετεπιβιβαστεί στο Ρέβισνεν για να φτάσει ξημερώματα στο Λιβαγόσκ. Τίποτα από αυτά δε χρειάστηκε να γίνει.
Στην αίθουσα των μαρτύρων συνωστίζονταν πολίτες και όργανα της αστυνομίας της Πλατιάς Κοιλάδας. Ο Ε εξέταζε μηχανικά το πλήθος. Προς στιγμή φαινόταν αδύνατον να βρει κάποιο γνωστό. Πρίν προλάβει να διαβάσει όλα τα πρόσωπα μια φωνή τον διέκοψε. –Γεια σου. Χαίρομαι που ήρθες, ελπίζω να μην καθυστερήσουμε πολύ μιας και έχεις έρθει από το Ρέβισνεν. Οι περισσότεροι μάρτυρες είναι εδώ, περιμένουμε κάποια από την Μεσόγειο, θα έρθει αύριο. Ο Β - ο άνθρωπος στο τηλέφωνο- είχε διακρίνει τον Ε αμέσως μόλις μπήκε στην αίθουσα. Ήταν ντυμένος επίσημα. Μήνες πρίν όταν ερευνούσε την υπόθεση είχε εμφανιστεί με ρούχα τριμένα και παλιά που θα ταίριαζαν σε έναν εκτός υπηρεσίας επιδιορθωτή ανελκυστήρων. Είχε καλέσει αιφνιδιαστικά και ζητούσε συνάντηση αμέσως. Ο Β ήταν ένας από τους ανθρώπους που δουλειά τους είναι να μη φαίνεται ποιά είναι η δουλειά τους. Διέκρινε το κάθε βλέμμα και την όποια κίνηση, απέφευγε επίθετα και χαρακτηρισμούς και έδειχνε μεθοδικός.
Ευτυχώς η δίκη δεν κράτησε πολύ. Ο κατηγορούμενος ομολόγησε την ενοχή του κάτω από το βάρος των μαρτυριών που είχε συλλέξει ο Β. Αυτό έλυνε τα χέρια του Ε. Θα μπορούσε να ταξιδέψει επιτέλους στο Νάτχερμπτοιρ και να περισώσει ό,τι μπορούσε από τον αρχικό σχεδιασμό. Οδηγώντας στους μονούς δρόμους ώρες με στάσεις για ύπνο και ξεκούραση έφτασε στην περιοχή του Μηλοσταυρού. Πυκνή ομίχλη κάλυπτε τις κορυφές. Θερμοκρασία όχι ιδιαίτερα υψηλή στους 10.5 και επίμονο ψιλόβροχο. Άνεμος ανεκτός. Όμως η πυκνή ομίχλη –να την κόβεις με το μαχαίρι- καθιστούσε τη χρήση των μηχανικών μέσων αδύνατη. Η ομάδα εγκατέλειψε το όχημα στην αρχή της έρημης παγετωνικής κοιλάδας (από τις σπανιότερες αυτού του νησιού) και κινήθηκε πεζή ανηφορικά. Πλαγιές που είχε γλύψει ο παγετός ορθώνονταν εκατέρωθεν του μονοπατιού και επιδείκνυαν τεράστιες σάρες και άφθονα νερά. Η ανάβαση γινόταν πια μόνο ψηλαφώντας το μικρό πλευρικό στηθαίο. Ξαφνικά, ένας ήχος γραναζιών διέκοψε την αγωνία της πορείας. Ήταν ένας μοναχικός ποδηλάτης που όπως αποδείχτηκε επέστρεφε από το Νάτχερμπτόιρ. Ο Ε τον ευχαρίστησε για τις πληροφορίες και η ομάδα τάχυνε το βήμα. Μισή ώρα αργότερα είχαν διασχίσει την παγετωνική πτύχωση και βρίσκονταν σε έναν τόπο που φαινόταν επίπεδος αν κρίνει κανείς με βάση όλες τις αισθήσεις εκτός από την όραση.
Ένας μέλος της ομάδας σκόνταψε σε μια στήλη: «Πέρασμα των μοσχαριών, 732 μέτρα». Αμέσως ριπές αέρα από τον ωκεανό έπαιρναν και αραίωναν την ομίχλη. Σε λίγο διακρινόταν ο μικρός όρμος του Μηλοσταυρού με τα ξύλινα παραθαλάσσια σπιτάκια. Μια πινακίδα για αυτούς που ανεβαίνουν έργαφε: «Δρόμος κλειστός σε χειμερινές συνθήκες. Νέοι οδηγοί μην επιχειρήσετε διάσχιση. Δοκιμάστε εναλλακτική παράκτια διαδρομή» -Πολύ αργά, σκέφτηκε ο Ε. Έχοντας ξανά στη διάθεσή της μηχανικά μέσα η ομάδα βρέθηκε στο Νατχεμπτοιρ σε μισή ώρα. Αποστολή ήταν η διευρευνητική συλλογή στοιχείων για ένα πείραμα συνδιαχείρησης ακατοίκητων εκτάσεων.
Τρεις μέρες αργότερα στο εργαστήριο στο Λιβαγόσκ μια βαριά απογευματινή συννεφιά έδειχνε να υποχωρεί. Μια μηχανική ακρίδα με προσαρμοσμένο ένα μικροσκοπικό φωτοβολταικό πάνελ εξακολουθούσει να αδρανεί παρά τις πρώτες αχτίδες του ήλιου. Ο Ε παρατηρούσε την ακρίδα. Την πήρε και την έστρεψε κάθετα στο φως και γρήγορα με ένα μηχανικό βόμβο η ακρίδα σύρθηκε λίγα εκατοστά στην επιφάνεια του γραφείου. Ήταν η πρώτη της κίνηση ύστερα από ένα μήνα στη θέση αυτή.